आपल्या मुलांचा हात हातातून सुटू नये म्हणून शेवंता नावाच्या या माऊलीने आपल्या मुलांचे कपडे पकडून ओढत खेचले आणि दलदलीतून बाहेर काढले. परंतु त्या चिमुकल्या मुलांना त्यांच्या डोळ्यासमोर मृत्यू दिसत होता. कारण त्यांचे मित्र आजूबाजूचे नातेवाईक सगळेच लोक या दलदलीत फसले होते. ते सुद्धा जीव वाचवण्यासाठी आरडाओरडा करत होते. परंतु त्यांच्या मदतीला धावून जाण्यास कोणीही जात नव्हते कारण ती वेळच तशी होती.

निसर्ग प्रचंड मोठ्या प्रमाणात को’पला होता आणि त्यावेळी निसर्गापुढे माणूस हतबल झाला होता परंतु त्याही प्रसंगातुन आपल्या जीवाची पर्वा न करता त्या माऊलीने आपल्या तीनही मुलांचा जीव वाचवला पाहिजे , हे तीच कर्तव्य तिने बजावत या हिमतीने शेवंता कोंडाळकर यांनी आपल्या तीन मुलांचा जीव वाचवला.

अक्षरश: कंबरभर चिखलातून तिने वाट काढत काढत ती पुढे चालत राहिली, चारच्या सुमारास डोंगराचा काही भाग कोसळला ही संपूर्ण घटना तिच्या डोळ्यासमोर दिसत होती. काहीजण वाचवण्यासाठी दया याचना करत होते, परंतु त्यांना वाचवणे शक्य झाले नाही ही खंत आपल्या मनात असल्याचं त्या माउलीने बोलून दाखवल आहे.

मी माझ्या मुलांना दिलेला शब्द पाळला परंतु इतर आमचे नातेवाईक सहकारी या दुर्दैवी घटनेत आपल्या डोळ्यासमोर गतप्राण झाल्याचे शल्य त्यांच्या मनामध्ये कायम आहे. त्यांनी काजल कोंढाळकर, अक्षता कोंढाळकर आणि परम कोंढाळकर या तिन्ही मुलांचे प्राण वाचवले.